Είναι ευρέως γνωστό ότι ο κύριος σκοπός για την ίδρυση του εμπορικού οι εταιρείες είναι να επιτευχθεί η οικονομική και επενδυτικούς στόχους και να πραγματοποιηθούν αυτοί οι στόχοι, είναι απαραίτητο να συζητήσουμε για την οικονομική σκοπιμότητα και τη φύση της επιχειρηματικής δραστηριότητας μεταξύ των εταίρωνΟι διαπραγματεύσεις αυτές συνήθως ασχολούνται με τις οικονομικές και νομικές πτυχές που αφορούν την ίδρυση της εταιρείας και τη διαχείριση.
Στη συνέχεια, οι συνεργάτες λαμβάνουν την προβλεπόμενη από το νόμο διαδικασία για να δημιουργήσει την εταιρεία, συμπεριλαμβανομένης της υπογραφής της εταιρείας, καταστατικό, το οποίο θεωρείται το σύνταγμα που διέπουν τις δραστηριότητες της εταιρείας. Ως αποτέλεσμα, οι εταίροι, σε αυτό το στάδιο, σπάνια σκέφτονται σχετικά με τη δυνατότητα των τυχόν διαφορών που θα προκύψουν μεταξύ τους και στο μέλλον το ζήτημα που μπορεί να εμποδίσει την δραστηριότητα της επιχείρησης, να οδηγήσει σε αποτυχία και μπορεί ακόμη και να απειλήσει τη συνέχιση του.
Εταίροι ενδέχεται να αποτύχει να λάβει προληπτικά μέτρα κατά τη δημιουργία μιας εταιρείας, η οποία μπορεί να συμβάλλουν στη διατήρηση των δικαιωμάτων και τη διασφάλιση της συνέχειας της εταιρείας. Μια διαφωνία μπορεί να προκύψει μεταξύ των εταίρων, με αποτέλεσμα την καταγγελία των εταίρων σχέση και η επιχείρηση διάλυσης ή εκκαθάρισης, χωρίς να έχουν οποιεσδήποτε νομικές ή οικονομικές υποχρεώσεις που επιβαρύνει τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η διαφορά μεταξύ των εταίρων μπορεί να φτάσει σε ένα στάδιο στο οποίο είναι δύσκολο να επιλύσετε ή να το διαχειριστεί, έτσι ώστε η επιλογή των σπάσιμο της εταιρικής σχέσης είναι η πιο κατάλληλη και συνετή επιλογή. Οι εταίροι μπορεί να τερματίσει τη σχέση τους, αν οι εταίροι ή ένας από αυτούς παραιτηθεί από το μερίδιό του, είτε μέσω της εταιρείας εκούσια ή δικαστική διάλυση και εκκαθάριση. Άρθρο δεκαέξι από τις νέες Εταιρείες ο Νόμος που εκδίδεται από το Βασιλικό Διάταγμα Αριθ σε είκοσι οκτώ, ένα Α αναφέρεται τους λόγους για τον τερματισμό της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένων των"Καταγγελία της εταιρείας μέσω των εταίρων συμφωνία για λύση της εταιρείας και το διακόψουν πριν από τη λήξη της"εκτός από"την έκδοση τελική δικαστική απόφαση να διαλυθεί ή να την ακυρώσει, κατόπιν αιτήματος ενός των εταίρων ή ενδιαφερόμενων φορέων και οποιαδήποτε κατάσταση που στερεί τα δικαιώματα αυτά θεωρούνται άκυρα.
Σε πολλές περιπτώσεις, η διαφορά μεταξύ των εταίρων, οδηγεί σε ένα στάδιο, στο οποίο είναι δύσκολο να επιτευχθεί με φιλικές λύσεις, είτε πρόκειται για μια συμφωνία για τους εταίρους ή από έναν από αυτούς να παραιτηθούν από μέρος ή να διαλύσει την εταιρεία και να την ρευστοποιήσει εθελοντικά. Ως εκ τούτου, η προσφυγή στις δικαστικές αρχές και απαιτούν τη δικαστική εκκαθάριση είναι μια αναπόφευκτη επιλογή Αν και η χρησιμοποίηση της δικαιοσύνης μπορεί να είναι η μόνη επιλογή για τους εταίρους ή τους ενδιαφερόμενους εταίρους να διαλυθεί ή να εκκαθαρίσει την εταιρεία, αυτή η επιλογή έχει αρνητικές συνέπειες, όπως: η επίδραση της εταιρίας, τη διαχείριση και την εργασία, καθώς και τη φήμη της εταιρείας και των εταίρων, λαμβάνοντας υπόψη το μήκος της δίκης μέχρι να επιτευχθεί μια τελική απόφαση να διαλυθεί και να εκκαθαρίσει την εταιρεία.
Με δεδομένη την παλιά Εταιρειών Νόμου, βρήκαμε αυτό το Άρθρο δεκαπέντε αυτών δήλωσε ότι ένας από τους λόγους για την εταιρεία είναι η διακοπή της έκδοσης της απόφαση για τη διάλυση της εταιρείας από το όργανο επίλυσης Διαφορών για τις Εμπορικές Εταιρείες (η αρμόδια δικαστική αρχή), κατόπιν αιτήματος ενός των ενδιαφερόμενων μερών και με την προϋπόθεση ότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι που να δικαιολογούν αυτό". Κατά την ερμηνεία του στο τελευταίο μέρος αυτού του Άρθρου που αφορά τη συστηματική λόγο που απαιτείται για να διαλυθεί και δικαστικώς εκκαθαρίσει την εταιρεία, οι διατάξεις των Επιμελητηρίων κυμάνθηκε στο διοικητικό Συμβούλιο της Αδικίας σε τέτοιο βαθμό που είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς τι σημαίνει το σοβαρούς λόγους, μέσω του οποίου απόφαση εκδίδεται για να διαλύσει ή να ρευστοποιήσει δικαστικώς.
Με την έκδοση των νέων Εταιρειών Νόμου, ήταν αναμενόμενο ότι ο Νομοθέτης μπορεί να αντιμετωπίσει το νόημα πίσω από τους σοβαρούς λόγους που επιτρέπουν στους εταίρους ή το ένα ή το οποιοδήποτε φορέα να ζητήσει από την επιχείρηση διάλυσης και εκκαθάρισης.
Ωστόσο, ο Νόμος δεν τη διεύθυνση η σημασία της ύπαρξης σοβαρών λόγων, ως προϋπόθεση για την αίτηση της εταιρείας, τη διάλυση και τη δικαστική εκκαθάριση.
Νομίζω ότι αυτό το κενό μπορεί να ανοίξει την πόρτα διάπλατα για εταίρων ή ενδιαφερόμενων φορέων μηνύσεις για να διαλυθεί και να την ρευστοποιήσει εταιρείες, χωρίς καμία αιτιολόγηση. Από την άλλη πλευρά, ο Νόμος αυτός μπορεί να στερήσει από τους άλλους το δικαίωμα να διαλυθεί και να εκκαθαρίσει την εταιρεία, επειδή οι διαφορές και οι διαφορές δεν θεωρούνται σοβαροί λόγοι. Συμπερασματικά, λαμβάνοντας υπόψη τη φύση της εταιρείας σύμβασης ως συναινετική σύμβαση μεταξύ των εταίρων, ένα σημαντικό ερώτημα που τίθεται είναι: Μπορούν οι εταίροι να συμφωνήσουν σχετικά με τους λόγους για τους εταίρους ή τους αίτηση της εταιρείας, τη διάλυση και τη δικαστική εκκαθάριση, και να αναφέρονται σε αυτή την Εταιρεία είναι το ιδρυτικό έγγραφο, διατηρώντας παράλληλα κατά νου ότι αυτή η συμφωνία αποτελεί μια οργάνωση για την άσκηση αυτού του δικαιώματος που διασφαλίζεται από το Νόμο και όχι να στερήσει από τους εταίρους ή τους από τη χρήση του. αν και κάθε προσπάθεια έχει γίνει για να εξασφαλιστεί η ακρίβεια αυτής της έκδοσης, δεν προορίζεται για να παρέχει νομικές συμβουλές ως μεμονωμένες περιπτώσεις θα διαφέρουν και θα πρέπει να συζητηθεί με έναν εμπειρογνώμονα και ή δικηγόρος.
